Geschiedenis

Na de provinciale ordonnantie van 1818 wordt Lieven Nimmegeers, nog alleen als gemeentelijk onderwijzer, 3e klasse, erkend.

In 1829 vraagt hij aan het gemeentebestuur een “leesmachine” aan, die hem geweigerd wordt, wegens zijn gering aantal leerlingen. In april 1828 bedroeg dit 30 leerlingen, in juni 21 en in december 61.

Na 1830 wordt de klok achteruitgezet.

Onder het voorwendsel, dat er een tweede onderwijzer zich vestigt in de gemeente, wordt de wedde van Nimmegeers in 1832 afgeschaft, gezien hij “nog de functie van Kleermaker met zijne kinderen uytoefent welke het voornaemste zijns bestaens uytmaekt”.

Deze tweede onderwijzer was Alexis Waffelaer, die in 1835, 4 kinderen kosteloos onderwees en 53 tegen betaling en in 1836 25 kinderen kosteloos en 35 tegen betaling.

Hij verliet in 1838 de gemeente. Nimmegeers bleef ondertussen niet bij de pakken zitten. Hij dient in 1834 een rekwest in om zijn ontnomen rijksjaarwedde terug te bekomen.

In 1835 bekomt hij inderdaad een subsidie van 50 fr. Hij onderwijst hiervoor 22 kinderen kosteloos en 47 tegen betaling.

In 1837 is deze jaarwedde verhoogd tot 100 fr.

Pastoor Hacke zegt over hem in 1842 dat hij een man is van voorbeeldig leven, dat hij ’s zomers 80 leerlingen heeft in zijn school maar dat toch een belangrijk deel van de Kluizense jeugd school loopt in het naburige Wippelgem.

Livinus Nimmegeers werd ondertussen oud en er ontwikkelde zich een gelijkaardige situatie als te Ertvelde met J.B. Van Lent.

In 1844 ontspint er zich een diskussie met de provincie betreffende de geldigheid van het mandaat van Livinus Nimmegeers als gemeenteonderwijzer. Volgens de provincie bekleedt hij deze funktie onwettig.

Het gemeentebestuur is hiermee niet akkoord. Sinds 42 jaar in het onderwijs, is hij altijd als gemeenteonderwijzer beschouwd geworden.

Onder het Hollands Bewind heeft hij examen afgelegd en in 1830 bij de wisseling van het regiem heeft hij de eed afgelegd.

Sinds de organieke wet op het lager onderwijs van 1842 bekwam hij een jaarwedde van 200 fr. en sindsdien stort hij ook voor zijn rustpensioen. Het gemeentebestuur betoogt verder ten voordele van zijn onderwijzer: “Alom is den gemelden Livinus Nimmegeers, altoos door eenieder aenzien als gemeenten onderwijzer, en ’t is nu maer sederd circulaire van M. den minister van binnenlandsche zaken d.d. 29 februari (1844), dat hij als dusdanig niet mag beschouwd worden, als sederd 1830 geene herbenoeming bekomen hebbende, hadde deze benoeming alsdan vereischt geworden, zekerlijk zoude dit gedaen zijn geweest. Maer nu door zijne hoogen ouderdom (76 jaren) ende gebreken waermede hij thans behebt is, zal deze benoeming niet konnen plaets grijpen, hij zoude door de hooger Overheid niet aengenomen worden, als die fonctie met gene genoegzame voldoening meer konnende bekleeden; maar zoude het regtveerdig zijn dien ouden onderwijzer, die geen bestaen, geen fortuin bezit, eenvoudiglijk aen den kant te stellen en hem in eene volkomene aermoede met geheel zijn huisgezin te werpen; hij die zich altijd aen de wet onderworpen heeft, hij die sederd 42 jaren ten dienste der gemeente is geweest, hij die gedurende dien tijd met ijver en ter voldoening van een ieder zijne bediening bekleed heeft”.
Uiteindelijk zal hem toch een pensioen toegekend worden, maar de aanvraag dient jaarlijks vernieuwd. In 1851 ontvangt hij 250 fr. Ondertussen wordt op 29 maart 1845 Angelus Van de Rostijne, uit Evergem, tot zijn opvolger aangeduid.